30 minutes of silence

digital photography, 2018

commission: ZIZO magazine

description (NL):

Het is een reeks over ‘gender’ waarbij ik wou tonen dat er veel variatie is op de schaal van ‘mannelijke man’ tot ‘vrouwelijke vrouw’ zijn en dat alle die opties even waardevol zijn. Daarom heb ik de modellen ook gevraagd om lievelingsbloemen (of ten minste lievelingsbloemkleur) te kiezen. Er bestaan net zo veel verschillende soorten en kleuren bloemen als verschillende mensen en iedereen heeft schoonheid binnen.

Dit is een reeks over schoonheid van een mens zoals hij/zij is. In plaats van instructies te geven (‘Kijk maar daar’ of ‘Het zou mooier zijn als...’) heb ik telkens een timer-sessie georganiseerd. Mijn model en ik zitten tegenover elkaar. Wij kijken elkaar aan. De timer staat voor 30 of 45 minuut en tijdens de timer mag er niet gesproken worden. Af en toe druk ik op de knop. Hierdoor heb ik een poging gedaan om het innerlijke van een mens te capteren want wanneer er echte uitgesproken interactie is zetten wij onbewust een ‘masker’ aan. Ik wou juist deze interactionele masker proberen vermijden.

Het zijn geen stoere beelden alsook geen geposeerde beelden. Deze beelden zijn heel fragiel, soms straalt er onzekerheid uit. Deze fragiliteit en deze onzekerheid vind ik juist zo schoon aan een mens. Toen ik met alle die mensen samen alleen in één kamer zat, toen ik het ervaren had dat ze mij de vrijheid en de macht geven om hun te portretteren zonder enige houvast, toen ik die lange en korte minuten aan deze mensen zat te kijken, kon ik bijna niet anders dan een diepe, ongekunstelde liefde te voelen voor hun allemaal.

Aagje

Ik ben een zeer gelukkige transgender. Wat is er leuk aan? Het ongecomplexeerd kunnen leven zoals je bent... Soms als je zelf gelukkig bent kan je anderen heel makkelijk gelukkig maken zonder veel moeite. Ik heb een moeiteloos leven na een zeer moeizaam parcours.

Ik doe de kleren aan waarin ik zin in heb. Het geeft enorme vrijheid en je kan er heel creatief mee omgaan, zoals nu. Alles wat ik doe doe ik met enorm veel zin erin, ik sta lachend op en ik ga lachend slapen.

In deze bloem zit enorm veel kracht, het is een bloem met veel beweging. Als je ze koopt, krijg je een klein spektakeltje daarbij: eerst is het helemaal dicht, dan gaat ze stilletjes- stilletjes open en dan knikt ze weg en dan is het gedaan met die bloem.

Esther

Vrouw-zijn is voor mij met andere vrouwen samen zijn. Het is trots. Het is je vrouwelijkheid ontdekken met je vriend. Het is je bewust zijn van je positie als vrouw in de wereld vandaag. Het is ook het uitdagen van stereotypes. Vooroordelen zoals dat je als vrouw niet kan trekken en sleuren, dat we snel opgeven, geen inzicht hebben,.. En dat dan net allemaal wél doen. Oh, dan voel ik me nog meer vrouw.

Vrouw-zijn is voor mij me kunnen kleden zoals ik dat wil. Ik draag bijna altijd zwart. Dat is volgens mij omdat ik mezelf dan minder profileer als popje dat je kan manipuleren. Ik voel me er veilig in. Soms draag ik super strakke kleedjes, ik voel me sexy en elegant. En dan draag ik daar Combat boots onder. Ik combineer graag contrasten.

Als ik alleen thuis ben geniet ik ervan mijn vrouwelijkheid op te zoeken en te ontplooien. Ik hou ervan om oude films te bekijken, ik lees graag een boek met mijn ‘kaffeetse’ in de hand & werk heel graag in de tuin.

Toen ik verhuisde naar mijn nieuw kot, bracht mijn moeder me een lelie, een bloem dat bij haar thuis ook vaak op de tafel pronkte. Na het verwelken van die bloem, had ik die pot zonder veel compassie buiten gezet. De hele winter stond dat potje daar. Afgelopen zomer kwam er nu toch wel niet een klein plantje door!? Twee weken later had ik weer een prachtige lelie. En dat maakte mij zo gelukkig. Zo veel geluk over een klein stukje groen. Zo veel kracht in een fragiel bloempje. Hopelijk bloeit ze komende zomer nog eens. (Want ik ben die pot weer vergeten binnenhalen, haha).

Hiywot

Ik voel mezelf meisje. Ik doe voetballen maar meestal doe ik ‘meisjes dingen’. Het is leuk dat wij meer keuze hebben in kleren, gelijk rokjes en kleedjes. Eigenlijk wat ik nu draag kan bijvoorbeeld ook een jongen dragen maar het maakt niet zo veel uit. Het zit gewoon in onze vriendengroep. Wij hebben niet echt een bepaalde stijl maar als ik in een winkel loop dat weet ik: ‘ach ja die zou dit ook mooi vinden’, zo denk ik dan.

Het is een mooi boeket omdat er veel verschillende bloemen zijn. Ik hou gewoon van witte bloemen.

Simon

Ik voel mezelf man, zowel lichamelijk als mentaal en heb daar ook nooit aan getwijfeld. Dat op zich vind ik leuk, ik ben blij dat ik mezelf daar nooit grote vragen rond heb hoeven stellen. Ik ben homo en voel me niet minder "man" dan mijn heterovrienden, daar ben ik best gelukkig mee.

Ik hou van mannenmode en besteed graag aandacht aan welke kleren ik draag. Ik heb nooit de nood gevoeld om mijn genderidentiteit te benadrukken in mijn kledingstijl, ik kleed me meestal dan ook eerder neutraal en weinig extravagant.

Hoewel witte tulpen mijn absolute favoriet zijn, vind ik deze tulpen ook heel mooi. Ik hou van hun eenvoudige vorm en van het lentegevoel dat ze altijd met zich meebrengen.

Van

Iedereen zit vol prefab. Je wordt naakt geboren en een half ogenblik later zit je al in de was-, plas- en klasautomaat. Ik heb mannelijke en vrouwelijke momenten. Vroeger was ik me daar niet bewust van. Het conditio sine qua non. We leren hogere wiskunde en dan houdt het op. Tien jaar geleden was het innerlijke noodzaak om afstand te nemen van het eenduidige man/vrouwmodel; maar het is geëvolueerd. Ik herinner me een kind dat tegen z’n papa zei: he papa, kijk, die mijnheer is een meisje. Intussen draag ik rokken, collants, jurken omdat ik het lekker vind. Misschien ook net zo goed prefab, geen idee, maar ik bepaal het dus wel lekker zelf. Los daarvan ben ik een naturist. Een maatpak: toppunt van de Westerse, Europese beschaming. Dus, kortom, liever naakt.

Met het idee transitie werd ik uiteraard ook geconfronteerd, maar het kwam me onnatuurlijk voor. Ik heb toen gepraat met iemand die de geslachtsoperatie had laten uitvoeren. Niet voor mij, begreep ik. Voorts heeft het weinig zin om er een eenduidig notie op te plakken; er is ook geestelijke transitie; de vensters van je geest open houden, er voor zorgen dat je niet door de ideetjes van anderen bedonderd wordt.

Die potplant dan. Voor mij geen potplant. De azalea waarmee je op de proppen kwam, is ok hoor. Mijn voorkeur gaat uit naar wilde bloemen en kruiden. Alles wat in het wild groeit. Maar goed, zo vroeg in het voorjaar zijn er nog geen paardenbloemen natuurlijk.